بازرسی میگفت:
به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى، از روان پزشک پرسیدم:
شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانى
به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟
روان‌پزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم
و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم
و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند.
من گفتم: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ تر است.
روان‌پزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد...
شما می‌خواهید تختتان کنار پنجره باشد؟
نتیجه:
1. راه حل همیشه در گزینه های پیشنهادی نیست.
2. در حل مشکل و در هنگام تصمیم گیری هدفمان یادمان نرود .
در حکایت فوق هدف خالی کردن آب وان است نه استفاده از ابزار پیشنهادی.
3.همه راه حل ها همیشه در تیر رس نگاه نیست.